„Każdy ma prawo do szczęścia
i swojego miejsca w społeczeństwie.”
       

Maria Grzegorzewska

Uczniowie o specjalnych potrzebach są wyzwaniem dla nauczycieli, dla ich zdolności  i umiejętności wspierania więzi między uczniami oraz współpracy z rodzicami. Nie należy zwracać uwagi na etykietki przyklejane dzieciom niepełnosprawnym. To właśnie te etykietki są podstawą uprzedzeń, nieporozumienia, a wreszcie ich odrzucenia. Takie uprzedzenia istnieją i jesteśmy przekonani, że można je przezwyciężyć jedynie przez wzajemne obdarowywanie się, budowanie więzi w klasie i w szkole.

Dzieci niepełnosprawne wymagają indywidualnej pomocy i akceptacji w szkole. Akceptacja dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi jest fundamentalną zasadą integracji. Pozwala ona przełamać negatywne opinie i przesądy wobec nich. Akceptacja jest, obok poczucia bezpieczeństwa, jedną z podstawowych potrzeb psychicznych. Często rozumiana jest jako nadmierna tolerancja, przywileje, wychowanie „ pod kloszem”. Każde dziecko pragnie być akceptowane jako człowiek, który ma te same potrzeby, co inni ludzie, a ich realizacja nie jest wywołana współczuciem z powodu jego ograniczeń. Aby akceptować ucznia niepełnosprawnego trzeba postrzegać go przede wszystkim jako dziecko, a jego niepełnosprawność jedynie jako jeden z wielu czynników mogących utrudnić jego rozwój.

Aby uczeń niepełnosprawny stał się integralnym członkiem zespołu klasowego musi być akceptowany w pełni przez swoich kolegów.

W naszej szkole integracja dzieci niepełnosprawnych ze społecznością ich rówieśników odbywa się na wielu płaszczyznach. Integracja to szansa dla wszystkich dzieci na wszechstronny rozwój osobowości. 

W procesie dydaktyczno – wychowawczym staramy się stwarzać warunki i sytuacje pobudzające uczniów do aktywności. Kierujemy działalnością poznawczą podczas zdobywania wiedzy oraz czuwamy nad jej wykorzystaniem.

Zintegrowana klasa i szkoła jest wynikiem współpracy uczniów, nauczycieli i rodziców.

Szkolny Konkurs Wiedzy Ogólnej Omnibus